به طور کلی، باتری‌های یون لیتیوم از فناوری‌های قدیمی‌تر مانند نیکل-کادمیوم (NiCd) مطمئن‌تر هستند و از مشکلی به نام «اثر حافظه» (Memory Effect) رنج نمی‌برند (به دلیل اثر حافظه، شارژ باتری‌های نیکل-کامیوم، مگر در حالتی که کاملاً تخلیه شوند، سخت می‌شود). از آنجا که باتری‌های لیتیوم یون فاقد کادمیوم (یک فلز سمی و سنگین) هستند، حداقل از نظر تئوری، سازگاری بهتری با محیط زیست دارند. اگرچه هر باتری از فلزات، پلاستیک‌ها و سایر مواد شیمیایی مختلف ساخته شده و در نهایت، دفن زباله‌های ناشی از آن هرگز چیز خوبی نیست. در مقایسه با باتری‌های قابل شارژ سنگین (مانند باتری‌های سرب-اسید که در خودرو استفاده می‌شوند)، باتری‌های یون لیتیوم نسبت به مقدار انرژی‌ای که ذخیره می‌کنند، نسبتاً سبک هستند.
